Żyjemy w czasach, w których propozycja uczynienia głosowania fakultatywnym wydaje się wielu postępem wolności. Jednak w świetle prawdy objawionej ten dyskurs nie wytrzymuje poważnego badania. Wręcz przeciwnie — ujawnia głęboki symptom apostazji narodów oraz praktyczne odrzucenie przez wielu ludzi przyjęcia ziemi jako domu w Chrystusie, przez Chrystusa i dla Chrystusa.
Kto nie interesuje się życiem publicznym, polityką i porządkiem społecznym, ten w praktyce pokazuje, że nie interesuje go przyszłość ziemi, na której mieszka. Co gorsza — pokazuje, że nie interesuje go nawet ojczyzna ostateczna, czyli Niebo. Ta obojętność, która w słowach przedstawia się jako neutralność lub wolność indywidualna, jest w rzeczywistości deklaracją duchowej bezpaństwowości.
Kryzys odpowiedzialności i tchórzliwa ucieczka
Głosowanie fakultatywne nie jest tylko mechanizmem prawnym — jest objawem społeczeństwa, które rezygnuje z moralnego obowiązku współpracy przy porządkowaniu dobra wspólnego. Nie chodzi tu tylko o wybór rządzących, ale o spełnianie obowiązku sprawiedliwości.
Nasz Pan Jezus Chrystus nakazuje: „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości” (Mt 6,33). Królestwo Boże nie jest rzeczywistością wyłącznie wewnętrzną — obejmuje wszystkie wymiary życia człowieka: osobistego, rodzinnego, społecznego, kulturalnego i politycznego.
Kiedy naród, zwłaszcza w czasach kryzysu, wybiera wygodę, milczenie lub zaniechanie, taki wybór nie jest neutralny — jest moralnie poważny. Kto powstrzymuje się od walki o porządek zgodny z prawdą, ten w praktyce oddaje społeczeństwo w ręce zła.
Sąd historii i sąd wieczny
Historia pokazuje, że we wszystkich czasach kryzysu zaniechanie ludzi dobrych było czynnikiem decydującym o triumfie złych. Święty Tomasz z Akwinu naucza, że „zaniechanie należnego dobra, gdy można i trzeba je uczynić, jest grzechem” (Suma Teologiczna, II-II, q. 79).
Gdy nasz Pan opisuje sąd ostateczny w Ewangelii według św. Mateusza 25, kryterium nie jest tylko zło, które ktoś uczynił, ale przede wszystkim dobro, którego nie uczynił:
„Byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie.” (Mt 25, 42-43)
To samo dotyczy porządku społecznego i politycznego. Ten, kto może i powinien, a jednak nie powstaje przeciw tyranii, nie walczy z niesprawiedliwością i nie broni prawdy — staje się współwinnym przez milczenie i zaniechanie.
Antychrześcijańska bezpaństwowość
Duch bezpaństwowości nie jest nowością; jest właściwy duchowi Antychrysta, który dąży do rozbicia wszelkich form przynależności — do rodziny, do ojczyzny, a przede wszystkim do Królestwa Bożego.
Ten, kto odmawia przyjęcia odpowiedzialności politycznej, w praktyce przyjmuje mentalność globalistyczną, która odrzuca granice, obowiązki obywatelskie i obiektywny porządek moralny. W istocie mówi: „Nie obchodzi mnie los tej ziemi; nie obchodzi mnie dobro wspólne; interesuje mnie tylko moja mała bańka komfortu.”
Taka postawa jest zaprzeczeniem przykazania miłości, które nakazuje nie tylko kochać Boga, ale także bliźniego — a to obejmuje również pracę na rzecz porządku, sprawiedliwości i pokoju według prawdy.
Obowiązek przyjęcia ziemi jako domu w Chrystusie
Ten, kto rozumie, że ziemia ma być przyjęta jako dom w Chrystusie, przez Chrystusa i dla Chrystusa, rozumie także, że nie wolno uchylać się od życia publicznego. Święty Augustyn naucza, że chrześcijanin powinien być obywatelem Miasta Bożego, nie uchylając się jednak od odpowiedzialności w mieście ludzi — pracując nad tym, aby ono jak najbardziej upodobniło się do tego pierwszego.
Papież Leon XIII w encyklice Immortale Dei naucza:
„Społeczeństwo obywatelskie zostało ustanowione przez Boga, a w nim człowiek powinien dążyć do doskonałości życia przez praktykowanie cnót i wypełnianie obowiązków społecznych.”
Dlatego udział w życiu politycznym nie jest opcjonalny — jest wymogiem sprawiedliwości, miłości i wiary.
Droga do piekła jest wybrukowana zaniechaniem
Tak, to fakt: wielu pójdzie do piekła nie dlatego, że aktywnie wybrali zło, ale dlatego, że zaniechali czynienia dobra. Woleli zachować to, co było dla nich wygodne, nawet jeśli było oderwane od prawdy.
Kiedy prawda staje się niewygodna, tchórz wybiera ratowanie swojego komfortu, swojego kawałka bezpieczeństwa, swojej fałszywej „pokoju” — nawet jeśli kosztuje to zniszczenie porządku, ojczyzny i samego widzialnego Kościoła.
Właśnie w ten sposób rządzi Antychryst: nie tylko siłą złych, ale zaniechaniem dobrych.
Zakończenie: prawdziwa wolność zawiera się w obowiązku
Dlatego ten, kto broni głosowania fakultatywnego w imię fałszywej wolności, ogłasza po prostu moralną klęskę pokolenia, które nie rozumie już, czym jest obowiązek, służba i ofiara.
Wolność chrześcijańska to nie prawo do wybierania tego, co się chce, ale siła do czynienia tego, co się powinno — zgodnie z prawdą.
Ten, kto kocha Boga i przyjmuje tę ziemię jako dom w Chrystusie, przez Chrystusa i dla Chrystusa — nigdy nie uchyla się od obowiązku walki, dawania świadectwa i zajmowania publicznego stanowiska w obronie prawdy — nawet jeśli kosztuje to życie.
Bo właśnie to znaczy być uczniem Chrystusa:
„Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16,24).
Bibliografia
-
Pismo Święte
Ewangelia według św. Mateusza, rozdziały 6 i 25. -
Święty Tomasz z Akwinu
Suma Teologiczna, II-II, q. 79, a.1: „Czy jest grzechem zaniechać nauczania i głoszenia.”
Suma Teologiczna, I-II, q. 96, a.4: O obowiązywaniu prawa ludzkiego i dobru wspólnym. -
Święty Augustyn
O Państwie Bożym, księga XIX: O pokoju miasta ludzi i Miasta Bożego. -
Papież Leon XIII
Immortale Dei (1885): O chrześcijańskim ustroju państwowym.
Rerum Novarum (1891): O kwestii robotniczej i porządku społecznym. -
Papież Pius XI
Quadragesimo Anno (1931): O odnowie porządku społecznego według prawa naturalnego i chrześcijańskiego. -
Katechizm Kościoła Katolickiego
KKK §1915: „Obywatele powinni, w miarę możliwości, aktywnie uczestniczyć w życiu publicznym.”
KKK §2239: O obowiązkach obywateli w budowie sprawiedliwego społeczeństwa. -
Inne dokumenty
Sobór Watykański II, Gaudium et Spes, nr 75: O udziale chrześcijan w życiu publicznym.
Nenhum comentário:
Postar um comentário