Uwagi na temat teorii utraty szansy z zakresu prawa i ekonomii – przypadek wynajmu nieruchomości

1) W prawie cywilnym, w odniesieniu do przepisów dotyczących najmu, umowa najmu kończy się z chwilą śmierci wynajmującego lub najemcy, ponieważ prawo między stronami ma w tym przypadku charakter ściśle osobisty, z uwagi na zasadę wzajemnego zaufania między stronami. Ze względu na osobisty charakter umowy najmu, nie dopuszcza się sukcesji – w związku z tym dzieci wynajmującego Z nie mogą kontynuować stosunku najmu z dziećmi najemcy A. Gdyby dopuszczono sukcesję, relacja wypożyczenia, oparta na prawie rzeczowym, przekształciłaby się w relację osobistego poddaństwa - a to jest uznawane za relację analogiczną do niewolnictwa.

2) W ramach ekonomii, śmierć najemcy A stwarza możliwość, aby nowa rodzina B mogła zająć nieruchomość w nowej umowie najmu, ponieważ ta okoliczność stworzyła korzystną okazję dla tych, którzy mogą skorzystać z tej szansy.

3) Jeśli ktoś C, z powodu chęci zachowania tego, co wygodne i oderwane od prawdy, zaszkodzi kandydatowi B potencjalnie zainteresowanemu skorzystaniem z tej okazji, to taka osoba z pewnością zostanie pociągnięta do odpowiedzialności na podstawie teorii utraty szansy, ponieważ potencjalnie zainteresowany kandydat B ma ostateczną kontrolę nad całym ciągiem faktów prowadzących do jego zainteresowania, które zostało naruszone - ponieważ ciężar dowodu spoczywa na oskarżycielu, łatwo jest udowodnić całą strukturę przyczynową i związki przyczynowe związane z tym konfliktem interesów opartym na naruszeniu ze strony innych. Ponieważ takie postępowanie wynikało z uczuć takich jak zazdrość, próżność czy małostkowość, osoba, która działała w ten sposób, ponosi moralne ryzyko swoich czynów do tego stopnia, że jest za to obiektywnie odpowiedzialna.

4) Jak mówi Bastiat, trzeba widzieć to, czego się nie widzi - a raz dostrzeżone rzeczy są zawsze pamiętane, ponieważ prawda jest podstawą wolności, gdyż sprawiedliwość zakłada widzenie prawdy ukrytej za ludzkimi działaniami, prawdy realnej w tym przypadku, co naprawdę ma znaczenie, aby dążyć do ostatecznego rozwiązania konfliktu i uspokojenia skłóconych stron. Z rozwiązania jednego przypadku powstaje precedens dla innych, do tego stopnia, że tworzy się orzecznictwo, pewna ścieżka do rozwiązywania konfliktów, bez konieczności zmiany prawa, chyba że istnieje realna potrzeba reformy legislacyjnej, na przykład z powodu jej niesprawiedliwości, nieodpowiedniości do obecnych okoliczności społecznych, w których się znajdujemy, lub nawet sprzeczności z prawem naturalnym, zgodnością z Całością pochodzącą od Boga, która jest przyczyną istnienia wszystkich rzeczy.

Jose Octavio Dettmanna

Rio de Janeiro, 3 czerwca 2024 r. (data pierwotnego wpisu).