Wprowadzenie
Współczesne prawo międzynarodowe, opierając się na laickiej abstrakcji godności osoby ludzkiej, oderwało się od swego prawdziwego fundamentu: porządku Stworzenia, prawa naturalnego i suwerenności Boga nad narodami. Rozwód ten zaowocował systemem prawnym, który przyznaje taką samą ochronę sprawiedliwemu i zbrodniarzowi, świętemu i wrogowi Boga, niewinności i zepsuciu. Nadszedł czas, aby przywrócić prawdziwą sprawiedliwość: taką, która rozróżnia duszę wierną od zatwardziale przewrotnej, obywatela godnego Chrześcijaństwa od zdrajcy Prawa Bożego.
W niniejszym artykule proponujemy przywrócenie instytucji karnej bezpaństwowości, rozumianej jako utrata obywatelstwa za przestępstwa o najwyższej wadze moralnej i politycznej, na wzór cywilnej ekskomuniki. Sankcja ta ma na celu ochronę ciała politycznego narodów chrześcijańskich przed skażeniem przez jednostki, które świadomie i uporczywie zrywają moralny sojusz, będący fundamentem każdej prawdziwej wspólnoty.
1. Obywatelstwo w porządku Chrześcijaństwa
W Chrześcijaństwie obywatelstwo nie jest prawem bezwarunkowym; jest raczej udziałem we wspólnocie sprawiedliwych, tych, którzy — choć niedoskonale — starają się żyć według Prawa Bożego. Obywatel jest żołnierzem dobra wspólnego, dzielącym misję moralną i duchową budowy społeczeństwa zgodnie z Królestwem Chrystusa.
Według św. Tomasza z Akwinu, dobro wspólne jest celem ostatecznym prawa ludzkiego, a to prawo jest zgodne z prawem tylko wtedy, gdy jest podporządkowane sprawiedliwości i wiecznemu prawu Bożemu (AQUINO, 2015, I-II, q. 90, a. 2). Filozof ten również utrzymuje, że prawo powinno promować cnotę i prowadzić do życia dobrego.
Tę koncepcję potwierdzają również założyciele Szkoły z Salamanki, szczególnie Francisco de Vitoria, który twierdził, że narody chrześcijańskie mają misję zachowania porządku politycznego zgodnego z prawem naturalnym i boskim¹.
2. Dwa typy bezpaństwowców: ofiary i winni
Wyróżnia się dwa typy bezpaństwowców:
a) Bezpaństwowość z powodu błędu systemu prawnego
Dotyczy jednostek, które z powodu negatywnego konfliktu obywatelstwa rodzą się bez uznanej ojczyzny. Są to ofiary niedoskonałych systemów prawnych. Konwencja z 1961 roku o redukcji bezpaństwowości uznaje ten problem i zobowiązuje państwa do zapewnienia obywatelstwa urodzonym na ich terytorium, jeśli nie posiadają innego (ONZ, 1961).
b) Bezpaństwowość jako sankcja moralna i polityczna
Odnosi się do tych, którzy przez swoje przestępcze i haniebne postępowanie dobrowolnie zrywają sojusz ze społeczeństwem chrześcijańskim. Gwałciciele, mordercy, terroryści, handlarze narkotyków, skorumpowani urzędnicy wysokiego szczebla i systematyczni łamacze praw człowieka (jak ci sankcjonowani ustawą Magnitsky) przestają być obywatelami. Są wrogami Chrześcijaństwa i jako tacy powinni zostać ogłoszeni bezpaństwowcami przez sprawiedliwą cywilną ekskomunikę².
3. Cywilna ekskomunika jako wymiar boskiej i ludzkiej sprawiedliwości
Tak jak ekskomunika kościelna oddziela heretyka od Mistycznego Ciała Chrystusa, tak ekskomunika cywilna oddziela zdrajcę od Ciała Politycznego Chrześcijaństwa. Nie jest ona zemstą, lecz sprawiedliwością. Osoba, która gardzi dobrem wspólnym, niszczy rodziny, deprawuje instytucje lub sieje terror, powinna zostać pozbawiona obywatelstwa jako widoczny znak wewnętrznego zerwania z porządkiem moralnym.
W myśli Josepha de Maistre’a, zatwardziały przestępca traci więzi ze społeczeństwem i powinien zostać wydalony, aby ciało polityczne mogło zachować swoją integralność³. Kara ta nie służy jedynie korekcie jednostki, ale oczyszczeniu wspólnoty.
4. Dług moralny jako fundament niewoli
Ci, którzy popełniają zbrodnie haniebne, takie jak handel narkotykami (handel śmiercią), gwałt, okrutne morderstwo, strukturalna korupcja i terroryzm, zrywają nie tylko z ludźmi, ale i z samym Bogiem. Ich dług nie jest jedynie karny, lecz metafizyczny.
Inspirując się Ewangelią według Mateusza (Mt 18, 23–35), widzimy, że sługa nieprzebaczający traci prawo do miłosierdzia i zostaje wydany „katom, dopóki nie spłaci całego długu”. Analogicznie — tacy ludzie nie mogą korzystać z pełni obywatelstwa, bowiem mają trwały dług wobec Boga i dobra wspólnego.
5. Odbudowa międzynarodowego porządku Chrześcijaństwa
Na poziomie międzynarodowym doktryna ta wymaga:
-
Uznania bloku narodów chrześcijańskich, zobowiązanych do przestrzegania prawa naturalnego i boskiego;
-
Stworzenia międzynarodowych rejestrów cywilnej ekskomuniki, analogicznych do list sankcyjnych ustawy Magnitsky;
-
Ogłoszenia nielegalności politycznej reżimów antychrześcijańskich, skorumpowanych lub rewolucyjnych;
-
Przywrócenia pojęcia wojny sprawiedliwej i sankcji między państwami opartych na obiektywnych winach moralnych (AQUINO, 2015, II-II, q. 40).
Zakończenie: dla honoru obywatelstwa w zasługach Chrystusa
Obywatelstwo jest darem i zaszczytem. Nie można go rozciągać na tych, którzy gardzą życiem, porządkiem i sprawiedliwością. Przywrócenie karnej bezpaństwowości i cywilnej ekskomuniki to akt miłości względem niewinnych, sprawiedliwości względem zdrajców i czci wobec Boga.
W zasługach Chrystusa wzywamy ludzi dobrej woli do odbudowy Chrześcijaństwa, nie jako imperium politycznego, lecz jako międzynarodowego porządku moralnego, w którym pokój rodzi się z prawdy, wolność poddaje się Prawu Bożemu, a obywatelstwo pieczętuje się ofiarą tego, kto miłuje sprawiedliwość.
Przypisy
¹ VITÓRIA, Francisco de. Relecciones teológicas sobre los indios y sobre el poder civil. Tłum. Luis Alberto de Boni. Petrópolis: Vozes, 1997.
² MAGNITSKY ACT. U.S. Congress, 2012. Amerykańska ustawa federalna nakładająca sankcje na łamaczy praw człowieka i systemowych korupcjonistów. Może być reinterpretowana przez Chrześcijaństwo w kluczu moralnym i duchowym.
³ MAISTRE, Joseph de. Considerações sobre a França. São Paulo: É Realizações, 2013.
Bibliografia
AQUINO, Tomás de. Suma Teológica. Tłum. Alexandre Corrêa. São Paulo: Loyola, 2015. 5 tomów.
MAISTRE, Joseph de. Considerações sobre a França. São Paulo: É Realizações, 2013.
ONZ. Konwencja o zmniejszeniu przypadków bezpaństwowości. Nowy Jork: Organizacja Narodów Zjednoczonych, 1961.
VITÓRIA, Francisco de. Relecciones teológicas sobre los indios y sobre el poder civil. Petrópolis: Vozes, 1997.
SUÁREZ, Francisco. De legibus ac Deo legislatore. Madryt: BAC, 1962.
Nenhum comentário:
Postar um comentário