Uwagi o Włoszech, Niemczech, Grecji i Izraelu jako wspólnotach wyobrażonych

1.1) Cztery narody, które bardziej przypominają czterech jeźdźców apokalipsy, wyłoniły się, aby samodzielnie przepłynąć morza przeszłości: Grecja, Włochy, Niemcy i Izrael.

1.2) Te narody żeglowały po morzach przeszłości w taki sam sposób, w jaki Hiszpania żeglowała po morzach: wyruszając na poszukiwanie siebie, bez żadnej litości. Myśleli, że zostali wybrani z wyprzedzeniem, tak jak protestanci myśleli, że zostali zbawieni w ten sam sposób.

1.3) Z tego powodu nie udało im się połączyć sprawy narodowej ze sprawą uniwersalną – opartą na zgodności ze Wszystkim, co pochodzi od Boga – jak zrobiła to Portugalia, aż do stworzenia imperium kultury, opartego na misji służąc Chrystusowi w odległych krajach. W efekcie tego powstały imperia dominacji, które pewnego dnia ulegną upadkowi, gdyż są to prawdziwe niepowodzenia założone w człowieku, przez człowieka i dla człowieka. Nic dziwnego, że okres Odrodzenia (1871–1948) okazał się ważnym rozdziałem ery liberalnych rewolucji i zbawczego nacjonalizmu, jako aspekty mentalności rewolucyjnej, do tego stopnia, że ​​wiek XIX był wystarczająco długi, aby mieć swój wpływ odczuwalny aż do czasu powstania państwa Izrael.

2.1) Profesor Loryel Rocha wspomniał, że zawód historyka – jako interpretatora dokumentów, jako pomników przeszłości – zaczął się ugruntowywać jako ważna specjalność naukowa w XIX wieku.

2.2.1) Podobnie jak miało to miejsce w Brazylii, gdzie pojawili się historycy, którzy napisali podręczniki dotyczące tego, jak powinniśmy pisać historię Brazylii, w tym czasie w tych krajach pojawili się także mandaryni (profesorowie uniwersytetów), którzy ostatecznie wyobrażali sobie nowoczesne społeczności, które są niczym więcej niż karykatury społeczności, które faktycznie istniały w przeszłości.

2.2.2) Opierając się na pracach archeologów, starali się zinterpretować przeszłość w celu ratowania za wszelką cenę pogańskiej koncepcji wolności, do tego stopnia, aby zachować ją w sposób wygodny i oderwany od prawdy. Zainspirowani duchem włoskiego renesansu i niemieckiego oświecenia, starali się wskrzesić dziedzictwo pogańskie, inspirowane zasadami równości, wolności i braterstwa, nawet za cenę śmierci odrodzonych Państw Narodowych, których mitologia w całości opiera się na na próżnym poszukiwaniu przeszłości w celu ustalenia losów przyszłości. Starali się tego dokonać pod nikczemnym wpływem sekularyzmu i wolni od okowów średniowiecza, gdyż wszyscy byli antychrześcijańscy.

3.1) Odkopywanie przeszłości aż do ogłoszenia jej nowym punktem zerowym okazało się rażącym błędem, gdyż Chrystus nie przyszedł, aby zniszczyć stare prawo, ale aby je w pełni wypełnić, aż do nawrócenia wszystkich narodów na chrześcijaństwo wiara, porządek rzymski i filozofia grecka. W ten sposób zachowano wolność starożytnych, łagodzoną jedynie prawdą opartą na czasowniku, który stał się ciałem, aż do tego stopnia, że ​​przez Najświętszą Eucharystię zamieszkało w nas święte. Na tym polega istota średniowiecza jako epoki światła.

3.2.1) Każda próba wyobrażenia sobie wspólnot, czy to od podstaw – jak to miało miejsce w przypadku Francji – czy poprzez odkopywanie cywilizacji z klasycznej starożytności, pokazuje nam, że taka próba poszukiwania wielkiej narodowej chwały na podstawie własnych zasług nie ma miejsca w porządku rzeczy, gdyż człowiek – bogaty w miłość do samego siebie aż do pogardy dla Boga – będzie miał tendencję do stawania się prawdziwym zwierzęciem kłamliwym, do tego stopnia, że ​​państwo stanie się głównym bytem integrującym człowieka greckiego od prymitywnego do nowożytnej greki człowieku, do tego stopnia, że ​​wszystko było w państwie i nic nie było poza nim ani przeciwko niemu.

3.2.2) Naturalnie, starożytny Grek, gdyby został przeniesiony do czasów nowożytnych, byłby zszokowany tym metafizycznym horrorem, postrzegając współczesnego Greka jako zniekształcony obraz samego siebie w lustrze, prawdziwą groteskową karykaturę samego siebie. To samo można powiedzieć o języku włoskim, o języku rzymskim, a nawet izraelskim, o starożytnych Hebrajczykach z czasów Dawida. To jest puszka Pandory, która została otwarta.

Jose Octavio Dettmanna

Rio de Janeiro, 4 sierpnia 2019 r. (data pierwotnego wpisu).