1) Podczas wypraw krzyżowych Templariusze utworzyli sieć depozytów, w których pielgrzymi mogli bezpiecznie zdeponować swoje rzeczy i kontynuować pielgrzymkę w kierunku Ziemi Świętej. Jeżeli te dobra były wyrażone w pieniądzu, to były one wzajemnie zamienne do tego stopnia, że zabezpieczenie wystawione w depozycie w Rzymie było w pełni akceptowane w depozycie w Jerozolimie, kontrolowanym wówczas przez Łacińskie Królestwo Jerozolimy, prawdziwe państwo Izrael.
2) Z biegiem czasu zaobserwowano, że część pielgrzymów faktycznie ratowała swój dobytek po podróży. Rezultat: Templariusze stali się administratorami całego tego bogactwa na rzecz chrześcijaństwa i musieli je wykorzystać w celu rozwoju dobra wspólnego, do tego stopnia, że płacili odsetki tym, którzy powierzyli swój majątek tym świętym obrońcom, ponieważ Władza doskonali wolność.
3) W związku z tym zastosowaniem bogactwa pożyczali muzułmanom pieniądze w formie lichwy (ponieważ można to stosować w przypadku tych, którzy nie są braćmi Chrystusa), osiągając w ten sposób większe bogactwo. Ponieważ niewielka część pielgrzymów przybyła, aby odebrać zdeponowane pieniądze, byli oni, według Roberto Santosa, odpowiedzialni za system rezerwy cząstkowej, mimo że formuła jest rzymska, jak mówiłem w poprzednim artykule na podstawie artykułu Arthura Rizzi.
4) W miastach administrowanych przez templariuszy gildie posiadały fundusze na pomoc potrzebującym swojej własnej klasy. Z biegiem czasu zaczęto pożyczać pieniądze osobom z innych klas – sprzyjało to integracji międzyklasowej i sprzyjało poczuciu osobistej odpowiedzialności, gdyż zabezpieczano transakcje, gdyż templariusze zapewniali nie tylko bezpieczeństwo, ale także sprawiedliwość na terenach chrześcijańskich w Ziemia Święta. Skończyło się to utworzeniem izb republikańskich, ponieważ miasta te zaczęły cieszyć się niespotykaną wolnością i dobrobytem.
5) Wielu Żydów i muzułmanów zaczęło żyć w tych społecznościach i zaczęło cieszyć się wolnością, której wcześniej nie mieli. To w dłuższej perspektywie doprowadzi wszystkich do nawrócenia, do tego stopnia, że będą kochać i odrzucać te same rzeczy w oparciu o Chrystusa.
6) Model integracji społecznej, jaki panował w Łacińskim Królestwie Jerozolimskim, posłużył jako podstawa do budowy Cesarstwa, które miało zostać stworzone dla Chrystusa w odległych krainach, jak zostało ustanowione w Ourique.
José Octavio Dettmanna
Rio de Janeiro, 5 maja 2020 r. (data pierwotnego wpisu).
Nenhum comentário:
Postar um comentário