1) If you wish to make a country your home in Christ, translate what you have to say that is good and necessary in a way that raises the intelligence of many into the language of the country that is the target of your love into the merits of Christ. In my case, I translate everything into Polish.
2) As Saint Augustine said, to truly know a person, we must see what that person really loves. As many of the Poles in general love and reject the same things on the basis of Christ, so I translate what I think to them, for these are the friends I want to have, on the merits of Christ. It is not for nothing that I consider readers from Poland not only as my friends but also as an extension of my family, following the example of what Prince D. Bertrand taught about the monarchical regime in Brazil - which allows me to take my country and Poland as one home in Christ, to the point of creating a practical experience in the field of nationness, which is both a science and an art.
3) In the current stage of development in which science is found, this must remain for now within the family environment. The more these experiences are shared as family experiences, the more general they are, the more generally they are accepted, since the truths known by previous generations must be observed by future generations.
4) The sense of taking a country as a home in Christ, even if you were not born in it, is part of the science of the cross, without which it is not possible to build an empire of culture, in such a way that the Holy Name of the Lord be published in the four corners of the world, as was said to King D. Afonso Henriques, in Ourque.
José Octavio Dettmann
Rio de Janeiro, February 22th, 2024 (date of original post).
quinta-feira, 22 de fevereiro de 2024
The importance of translation as part of the process of getting to know someone - lessons based on my personal experience, coming from my work as a translator of what I write into Polish
Lula, a moral dwarf
Dwarfism, in the medical sense of the word, is a genetic disorder characterized by abnormally low body growth in relation to the population average. There is, however, a symbolic dimension to the figure of the dwarf. “The Dwarf”, a novel by the Swedish writer Pär Lagerkvist, awarded the Nobel Prize for Literature in 1951, portrays the court of Prince Lorenzo de' Medici, during the Renaissance, from the point of view of Picolino, a court dwarf who possesses a powerful intelligence and a great power of observation regarding the intrigues, betrayals and crimes of his time. In the story of Snow White, popularized by the Brothers Grimm in the early 19th century, the seven dwarfs can be seen as symbolic representations of both the seven Christian virtues (humility, generosity, chastity, patience, temperance, charity, diligence) and the seven sins. capitals (pride, avarice, lust, wrath, gluttony, envy and laziness). The dwarves' short stature means that the dwarves' sins and vices did not grow in their souls; the good they do means that their virtues have been expanded through the communion of purposes. That's why all children love the seven dwarfs.
But there are cases in which the figure of the dwarf has an unequivocal
meaning associated with evil. In 2014, exactly ten years ago, the Dilma
government criticized Israel's reaction to Hamas' acts of terrorism. To
top it off, the PT president recalled the Brazilian ambassador in Tel
Aviv to Brazil, in a clear gesture of hostility towards the Israeli
nation. At the time, the spokesperson for the Israeli Foreign Ministry,
Yigal Palmor, reacted vigorously: “The Brazilian government's decision
does not reflect the level of relations between the countries and
ignores Israel's right to defend itself. It is a regrettable
demonstration of how Brazil, an economic and cultural giant, continues
to be a diplomatic dwarf.”
Since that episode, the expression
diplomatic dwarf began to be used to define the foreign policy of the PT
and the Brazilian left as a whole. Time passed, but the left did not
forget that harsh international humiliation. As I always say: communists
never forgive. Now, a decade later, Lula has decided to return to his
old role as friend of dictators and justifier of terrorists. But, after
all, it increased the depth and severity of the offense by relating
Israel's reactions to Hitler's extermination of the Jews.
With
his spiteful but very clear speech, Lula once again proved that he was
much more than a diplomatic dwarf. The occupant of the Presidency of the
Republic is a moral dwarf with a gigantism complex. Only a small soul
would be able to offend the memory of 6 million Jews exterminated by
Hitler by comparing the Holocaust to a legitimate reaction against the
greatest slaughter of Jews... since the Holocaust. Only a minimal moral
conscience can omit that Hamas uses the civilian population of Gaza as a
human shield in hospitals, schools and residential areas. Only the
possessor of a nanocharacter could expose the entire population of his
country to shame and international ridicule. Only a moral microbe can
transform a diplomatic service with a tradition of neutrality and
dialogue into a kind of of Chinese and Russian thugs.
Lula's
dwarfism is a moral disorder, a disease of the spirit and intelligence
whose main symptom is the inversion of reality. Persona non grata for
millions of Brazilians, brought to power through a revolutionary coup,
the moral dwarf must be prevented, by legitimate and peaceful means,
from continuing his gigantic stupidity.
— Paulo Briguet is writer and editor-in-chief of BSM (Brasil Sem Medo)
Link to access the report in the original: https://brasilsemmedo.com/lula-um-anao-moral/
Lula, un enano moral
El enanismo, en el sentido médico de la palabra, es un trastorno genético caracterizado por un crecimiento corporal anormalmente bajo en relación con el promedio de la población. Sin embargo, existe una dimensión simbólica en la figura del enano. “El enano”, novela del escritor sueco Pär Lagerkvist, premio Nobel de Literatura en 1951, retrata la corte del príncipe Lorenzo de Medici, durante el Renacimiento, desde el punto de vista de Picolino, un enano de corte que posee una poderosa inteligencia y un gran poder de observación respecto de las intrigas, traiciones y crímenes de su época. En la historia de Blancanieves, popularizada por los hermanos Grimm a principios del siglo XIX, los siete enanitos pueden verse como representaciones simbólicas tanto de las siete virtudes cristianas (humildad, generosidad, castidad, paciencia, templanza, caridad, diligencia) como de la siete pecados capitales (orgullo, avaricia, lujuria, ira, gula, envidia y pereza). La baja estatura de los enanos significa que los pecados y vicios de los enanos no crecieron en sus almas; el bien que hacen significa que sus virtudes se han ampliado a través de la comunión de propósitos. Por eso a todos los niños les encantan los siete enanitos.
Pero hay casos en los que la figura del enano tiene un significado inequívoco asociado al mal. En 2014, hace exactamente diez años, el gobierno de Dilma criticó la reacción de Israel ante los actos terroristas de Hamás. Para colmo, el presidente del PT llamó al embajador brasileño en Tel Aviv en Brasil, en un claro gesto de hostilidad hacia la nación israelí. En ese momento, el portavoz del Ministerio de Asuntos Exteriores israelí, Yigal Palmor, reaccionó enérgicamente: “La decisión del gobierno brasileño no refleja el nivel de las relaciones entre los países e ignora el derecho de Israel a defenderse. Es una lamentable demostración de cómo Brasil, un gigante económico y cultural, sigue siendo un enano diplomático”.
A partir de ese episodio, la expresión enano diplomático comenzó a utilizarse para definir la política exterior del PT y de la izquierda brasileña en su conjunto. Pasó el tiempo, pero la izquierda no olvidó aquella dura humillación internacional. Como siempre digo: los comunistas nunca perdonan. Ahora, una década después, Lula ha decidido volver a su antiguo papel de amigo de dictadores y justificador de terroristas. Pero, después de todo, aumentó la profundidad y gravedad de la ofensa al relacionar las reacciones de Israel ante el exterminio de los judíos por parte de Hitler.
Con su discurso rencoroso pero muy claro, Lula volvió a demostrar que era mucho más que un enano diplomático. El ocupante de la Presidencia de la República es un enano moral con complejo de gigantismo. Sólo un alma pequeña sería capaz de ofender la memoria de 6 millones de judíos exterminados por Hitler comparando el Holocausto con una reacción legítima contra la mayor matanza de judíos... desde el Holocausto. Sólo una mínima conciencia moral puede pasar por alto que Hamás utiliza a la población civil de Gaza como escudo humano en hospitales, escuelas y zonas residenciales. Sólo el poseedor de un nanocarácter podría exponer a toda la población de su país a la vergüenza y al ridículo internacional. Sólo un microbio moral puede transformar un servicio diplomático con una tradición de neutralidad y diálogo en una especie de matón de matones chinos y rusos.
El enanismo de Lula es un desorden moral, una enfermedad del espíritu y de la inteligencia cuyo principal síntoma es la inversión de la realidad. Persona non grata para millones de brasileños, llevados al poder mediante un golpe revolucionario, se debe impedir, por medios legítimos y pacíficos, que el enano moral continúe con su gigantesca estupidez.
— Paulo Briguet es escritor y editor jefe de BSM (Brasil Sem Medo)
Enlace para acceder al informe, en original: https://brasilsemmedo.com/lula-um-anao-moral/
Lula, karzeł moralny
Karłowatość w medycznym znaczeniu tego słowa jest chorobą genetyczną charakteryzującą się nienormalnie niskim wzrostem ciała w stosunku do średniej populacji. Postać krasnoludka ma jednak wymiar symboliczny. „Krasnolud”, powieść szwedzkiego pisarza Pära Lagerkvista, nagrodzonego literacką Nagrodą Nobla w 1951 roku, przedstawia dwór księcia Lorenza de Medici w okresie renesansu z punktu widzenia Picolino, nadwornego krasnoluda posiadającego potężna inteligencja i wielka moc obserwacji intryg, zdrad i zbrodni swoich czasów. W opowieści o Królewnie Śnieżce, spopularyzowanej przez braci Grimm na początku XIX wieku, siedmiu krasnoludków można postrzegać jako symboliczne przedstawienie zarówno siedmiu cnót chrześcijańskich (pokora, hojność, czystość, cierpliwość, wstrzemięźliwość, miłosierdzie, pracowitość), jak i siedem grzechów stolice (duma, chciwość, pożądanie, gniew, obżarstwo, zazdrość i lenistwo). Niski wzrost krasnoludów oznacza, że grzechy i występki krasnoludów nie rosły w ich duszach; dobro, jakie czynią, oznacza, że ich cnoty zostały rozszerzone poprzez wspólnotę celów. Dlatego wszystkie dzieci kochają siedmiu krasnoludków.
Są jednak przypadki, w których postać krasnoluda ma jednoznaczne znaczenie związane ze złem. W 2014 roku, dokładnie dziesięć lat temu, rząd Dilmy skrytykował reakcję Izraela na akty terroryzmu Hamasu. Na zakończenie prezydent PT odwołał ambasadora Brazylii w Tel Awiwie w Brazylii, co stanowiło wyraźny gest wrogości wobec narodu izraelskiego. Rzecznik izraelskiego MSZ Yigal Palmor zareagował wówczas energicznie: „Decyzja rządu brazylijskiego nie odzwierciedla poziomu stosunków między obydwoma krajami i ignoruje prawo Izraela do samoobrony. To godny ubolewania pokaz tego, że Brazylia, gospodarczy i kulturalny gigant, w dalszym ciągu pozostaje dyplomatycznym karłem”.
Od tego epizodu zaczęto używać określenia karzeł dyplomatyczny na określenie polityki zagranicznej PT i całej lewicy brazylijskiej. Czas mijał, ale lewica nie zapomniała tego surowego międzynarodowego upokorzenia. Jak zawsze powtarzam: komuniści nigdy nie wybaczają. Teraz, dziesięć lat później, Lula zdecydował się powrócić do swojej dawnej roli przyjaciela dyktatorów i usprawiedliwiającego terrorystów. Ale przecież zwiększył głębię i powagę przestępstwa, porównując reakcje Izraela z eksterminacją Żydów przez Hitlera.
Swoją złośliwą, ale bardzo jasną przemową Lula po raz kolejny udowodnił, że jest kimś więcej niż tylko dyplomatycznym karłem. Okupant Prezydenta Rzeczypospolitej to karzeł moralny z kompleksem gigantyzmu. Tylko mała dusza byłaby w stanie obrazić pamięć 6 milionów Żydów wymordowanych przez Hitlera, porównując Holokaust do uzasadnionej reakcji na największą rzeź Żydów... od czasów Holokaustu. Jedynie minimalne sumienie moralne może przeoczyć fakt, że Hamas wykorzystuje ludność cywilną Gazy jako ludzką tarczę w szpitalach, szkołach i obszarach mieszkalnych. Tylko posiadacz nanocharakteru mógł narazić całą populację swojego kraju na wstyd i międzynarodową kpinę. Tylko mikrob moralny może przekształcić służbę dyplomatyczną z tradycją neutralności i dialogu w swego rodzaju bandytę chińskich i rosyjskich bandytów.
Karłowatość Luli jest zaburzeniem moralnym, chorobą ducha i inteligencji, której głównym objawem jest odwrócenie rzeczywistości. Persona non grata dla milionów Brazylijczyków, wyniesionych do władzy w wyniku rewolucyjnego zamachu stanu, należy zapobiec kontynuowaniu jego gigantycznej głupoty karłem moralności za pomocą zgodnych z prawem i pokojowych środków.
— Paulo Briguet jest pisarzem i redaktorem naczelnym BSM (Brasil Sem Medo)
Link umożliwiający dostęp do raportu w oryginale: https://brasilsemmedo.com/lula-um-anao-moral/
La importancia de la traducción como parte del proceso de conocer a alguien - lecciones basadas en mi experiencia personal, provenientes de mi trabajo como traductor de lo que escribo al polaco
1) Si deseas hacer de un país tu hogar en Cristo, traduce en los méritos lo que tengas que decir, que sea bueno y necesario, de manera que eleve la inteligencia de muchos, al idioma del país al que se dirige tu amor. de Cristo. En mi caso, traduzco todo al polaco.
2) Como decía San Agustín, para conocer verdaderamente a una persona, debemos ver lo que realmente ama. Como muchos polacos en general aman y rechazan las mismas cosas basándose en Cristo, así les traduzco lo que pienso, porque estos son los amigos que quiero tener, según los méritos de Cristo. No en vano considero a los lectores polacos no sólo mis amigos sino también una extensión de mi familia, siguiendo el ejemplo de lo que el Príncipe D. Bertrand enseñó sobre el régimen monárquico en Brasil - que me permite tomar mi país y Polonia como un solo hogar en Cristo, hasta el punto de crear una experiencia práctica en el campo de la nacionidad, que es a la vez una ciencia y un arte.
3) En la actual etapa de desarrollo en que se encuentra la ciencia, ésta debe permanecer por ahora en el ámbito familiar. Cuanto más se comparten estas experiencias como experiencias familiares, más generales se vuelven y más generalmente se aceptan, ya que las verdades conocidas por las generaciones anteriores deben ser observadas por las generaciones futuras.
4) El sentido de tomar un país como hogar en Cristo, aunque no se haya nacido allí, es parte de la ciencia de la cruz, sin la cual no es posible construir un imperio de cultura, tal que el Santo Nombre del Señor. publicarse en los cuatro rincones del mundo, como se dijo al rey D. Afonso Henriques, en Ourque.
José Octavio Dettmann
Río de Janeiro, 22 de febrero de 2024 (fecha del post original).
Znaczenie tłumaczenia w procesie poznawania kogoś - lekcje oparte na moich osobistych doświadczeniach, wynikających z pracy jako tłumacz tego, co piszę na język polski
1) Jeśli chcesz uczynić jakiś kraj swoim domem w Chrystusie, przetłumacz to, co masz do powiedzenia, co jest dobre i konieczne, w sposób, który podniesie inteligencję wielu na język kraju będącego celem twojej miłości, na zasługi Chrystus. W moim przypadku wszystko tłumaczę na język polski.
2) Jak mawiał św. Augustyn, aby naprawdę poznać osobę, musimy zobaczyć, co ona naprawdę kocha. Ponieważ wielu Polaków w ogóle kocha i odrzuca to samo ze względu na Chrystusa, więc tłumaczę im to, co myślę, bo takich właśnie przyjaciół chcę mieć, dzięki zasługom Chrystusa. Nie bez powodu czytelników z Polski uważam nie tylko za moich przyjaciół, ale także za przedłużenie mojej rodziny, idąc za przykładem tego, czego książę D. Bertrand nauczał o reżimie monarchicznym w Brazylii – co pozwala mi przejąć mój kraj i Polska jako jeden dom w Chrystusie, aż do stworzenia praktycznego doświadczenia w obszarze narodowości, która jest zarówno nauką, jak i sztuką.
3) Na obecnym etapie rozwoju, w jakim znajduje się nauka, musi ona na razie pozostać w obszarze rodziny. Im częściej te doświadczenia są wspólne w ramach doświadczeń rodzinnych, tym bardziej stają się one bardziej ogólne i tym bardziej są powszechnie akceptowane, ponieważ prawdy znane przez poprzednie pokolenia muszą być przestrzegane przez przyszłe pokolenia.
4) Poczucie wzięcia kraju za dom w Chrystusie, nawet jeśli się w nim nie urodziło, wpisuje się w naukę krzyża, bez której nie da się zbudować imperium kultury, w taki sposób, aby Święte Imię Pana będzie ogłaszane w czterech zakątkach świata, jak powiedziano królowi D. Afonso Henriquesowi w Ourque.
José Octavio Dettmann
Rio de Janeiro, 22 lutego 2024 r. (data pierwotnego wpisu).
Da importância da tradução como parte do processo de se conhecer alguém - lições fundadas na minha experiência pessoal, advindas do meu trabalho como tradutor do que escrevo para o polonês
1) Se você deseja tomar um país como um lar em Cristo, traduza aquilo que você tem a dizer de bom e necessário de modo a elevar a inteligência de muitos para a língua do país que é alvo de seu amor nos méritos de Cristo. No meu caso, eu traduzo tudo para o polonês.
2) Como dizia Santo Agostinho, para se conhecer uma pessoa de verdade, devemos ver o que ela realmente ama. Como muitos dos poloneses em geral amam e rejeitam as mesmas coisas tendo por Cristo fundamento, então eu traduzo o que penso para eles, pois estes são os amigos que eu quero ter, nos méritos de Cristo. Não é à toa que tomo os leitores da Polônia não só como meus amigos mas também como extensão da minha família, a exemplo do que ensinava o príncipe D. Bertrand sobre o regime monárquico no Brasil - o que me permite que eu tome meu país e a Polônia como um mesmo lar em Cristo, a ponto de criar uma experiência prática no campo da nacionidade, que é tanto uma ciência quanto uma arte.
3) No atual estágio de desenvolvimento em que a ciência se encontra, ela deve ficar no campo das famílias, por enquanto. Quanto mais estas experiências forem partilhadas como experiências de família, mais elas se tornam mais gerais e mais estas se tornam geralmente aceitas, uma vez que verdades conhecidas pelas gerações anteriores devem ser observadas pelas gerações futuras.
4) O nacionismo é parte da ciência da cruz, sem a qual não é possível se construir um império de cultura, de tal sorte que o Santo Nome do Senhor seja publicado nos quatro cantos do mundo, tal como foi dito por Cristo ao Rei D. Afonso Henriques, em Ourque.
José Octavio Dettmann
Rio de Janeiro, 22 de fevereiro de 2024 (data da postagem original).