Uwagi na temat stanu wojskowego jako podstawy szlachty

Klasą wojskową w pełnym tego słowa znaczeniu była klasa panów feudalnych: ci, którzy bardziej niż ich rodacy przelali krew dla dobra wspólnego, duchowego i doczesnego. Holokaust postawił szlachtę w sytuacji podobnej do sytuacji męczenników. A bohaterstwo, które niemal zawsze okazali, było dowodem integralności duszy, z jaką przyjmowali swój holokaust. Dzięki temu przysługiwały im wyjątkowe przywileje i zaszczyty.

Wyniesienie pospolitego kombatanta do rangi szlacheckiej lub awans szlachetnego kombatanta na wyższy stopień szlachecki stanowiło zatem sprawiedliwszą i bardziej odpowiednią nagrodę za męstwo wojskowe.

Naturalnie taki sposób postrzegania klasy wojskowej znalazł odzwierciedlenie w kształtowaniu się brazylijskiego społeczeństwa kolonialnego.

Oliveira Vianna twierdzi, że wielu uzasadniało zamówienie sesmarii, pokazując blizny na twarzy powstałe w wyniku walki, okaleczenia żołnierza, ciało przecięte mieczem Normana, Bretona lub Holendra lub przebite przez strzała Indianina. Tym samym weszli w posiadanie ziemi – która była ich głównym bogactwem (…). To odwaga militarna dodawała jednostce godności – zapewniała jej tytuły szlacheckie i arystokratyczne.

Plinio Corrêa de Oliveira – Szlachta i elity analogiczne