 |
| Górnicy wydobywający srebro w Cerro de Potosí w hiszpańskim Złotym Wieku |
1) Na lekcji logiki, gdybym powiedział, że każdy górnik jest Argentyńczykiem, wszyscy powiedzieliby, że to zdanie jest fałszywe.
2) Ale jeśli pokażę moim uczniom, że srebro z Cerro de Potosí stanowiło podstawę dla dolara hiszpańskiego, który był fundamentalny dla globalizacji gospodarczej w XV i XVI wieku i który doprowadził Hiszpanię do czasów jej największego rozkwitu kulturalnego i cywilizacyjnego, do tego stopnia, że stał się znany jako złoty wiek Hiszpanii, wtedy twierdzenie staje się prawdziwe, ponieważ w tamtych czasach Potosí, jak i cała Boliwia, były częścią Wicekrólestwa La Platy, tego samego wicekrólestwa, do którego należały Paragwaj, Argentyna i Urugwaj (wówczas Colonia del Sacramento, kiedy została przekazana Hiszpanii w zamian za Siedem Ludów Misji). I w tym sensie, ten, kto uświęcał się poprzez pracę górnika, był zawsze pamiętany przez bogactwo, które wydobywał, srebro, do tego stopnia, że jego kraj był znany ze swojego największego bogactwa: Argentyny.
3) W ten sam sposób, ci, którzy uświęcili się poprzez pracę górnika w Ziemi Świętego Krzyża, stworzyli szkołę, która nauczyła wielu, jak traktować kraj jako dom w Chrystusie, przez Chrystusa i dla Chrystusa poprzez prowincję w taki sposób, że przyczyniła się do kultury politycznej i cywilizacyjnej kraju: szkoła z Minas Gerais. Jeśli Brazylijczykiem jest ten, który uświęca się poprzez pracę polegającą na wydobywaniu drewna brazylijskiego, to także uczy się traktować każdą prowincję jako dom w Chrystusie, każdą część tej ziemi, aż do uświęcenia się poprzez pracę wydobywczą bogactw z gór istniejących w Minas Gerais, jak również z gór problemów, które istnieją w naszym nowoczesnym życiu.
4) Jeśli każdy zawód prowadzi do poczucia traktowania kraju jako domu w Chrystusie, przez Chrystusa i dla Chrystusa, to podstawa tego opiera się na prowincji jako szkole narodowości, do tego stopnia, że tworzy mikroświat w środowisku cywilizacyjnym kraju i generuje różnorodność w jedności, bez ryzyka konfliktu z powodu konserwatyzmu politycznego, poprzez rewolucyjne myślenie, lub religijnego, poprzez herezję.
José Octavio Dettmanna
Rio de Janeiro, 10 czerwca 2024 r. (data oryginalnego wpisu).
Słowniczek:
nacionidade: poczucie traktowania kraju jako domu w Chrystusie, przez Chrystusa i dla Chrystusa - różni się od nacjonalności jako procesu traktowania kraju jakby był religią, w której wszystko jest w państwie i nic nie może być poza nim lub przeciwko niemu, jak robi to lewica. Pojęcie nacionalidade nie unieważnia prawnego pojęcia nacjonalności jako więzi z wasalem Chrystusa, który rządzi ziemią, na której się urodziłeś, jako ojciec ojczyzny w zasługach Chrystusa. To pojęcie nacjonalności wynika z relacji króla Portugalii z Ukrzyżowanym z Ourique, którym jest Nasz Pan Jezus Chrystus, z powodu cudu w Ourique: jeśli monarcha dobrze służy celowi służenia Chrystusowi na odległych ziemiach, aby szerzyć wiarę chrześcijańską, jest panem panów, ale jest w tej roli jako sługa sług w Chrystusie, do tego stopnia, że jest dobrym przykładem dla wszystkich.
konserwantyzm: proces zachowywania tego, co jest wygodne i oderwane od prawdy - to jest w bezpośredniej opozycji do procesu konserwatyzmu, który polega na zachowywaniu bólu Chrystusa. Konserwantyzm i brak rozsądku są synonimami, do tego stopnia, że są szaleństwem - mówił Chesterton, że szalony jest ten, kto stracił wszystko, oprócz rozumu zachowania tego, co jest wygodne i oderwane od prawdy, do tego stopnia, że buduje wolność z pustymi celami, co jest liberalizmem. Nie jest przypadkiem, że liberalizm jako ideologia przygotowuje grunt pod bardziej rewolucyjne myślenie, w miarę jak to poczucie zachowania tego, co jest wygodne i oderwane od prawdy, postępuje w czasie bez umiaru, tak jak łakomstwo Chronosa czy chciwość kapitalisty, aż do wyładowania się w progresywizm.
